insan hayatının bir noktasında yalnız olmayı ve bundan keyif almayı öğrenmeli. çünkü ancak o zaman düşünceleri ile başbaşa kalabiliyor. geceleri yalnız uyuyup, sabahları boş eve uyanınca, yemekleri sessizlik içinde yiyip, misafirden rahatsız olmaya başlayınca kendini sorgulamaya başlıyor.
doğru işte miyim? doğru insanla mı beraberim? geçirdiğim çocukluk travmaları büyüyüp koca kadın olunca neye neden oldu? hayatımdaki kötü insanları hala niye tutuyorum? aşk sandığım gerçekten aşk mıydı? hırslarımı ve egolarımı ne yapacağım? ota boka uzun uzun üzülmelerimi nasıl kısaltabilirim? daha çok okumaya vaktim yok, ama olmalı, zamanı yanlış mı kullanıyorum? aşkta, arkadaşlıkta, evimde hatta izlediğim yediğim şeylerde bile seçici olmanın vakti gelmedi mi? bedenimi çok hor kullandım, rafine zevklerin zamanıdır şimdi... uçuşan buna benzer 5 milyon sorunun yanıtı için yalnız olmalı insan. kendi kendine olmalı. bir başına olmalı.
ben kendi konforlu alanımda bu sürece girdim. yoga mı dersin, meditasyon mu dersin, uzun yürüyüşler mi dersin, yazmalar düşünmeler, uyumalar, bakımlar, seçilmiş filmler mi, yeni dövmeler mi, kadınlığımdan çok keyif almalar mı dersin... bir içime dönme yaşıyorum...
yalnız 40 sonrası çok güzel, gelsenize :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder