evde sürekli bir çalışma halindeyim. yazıyorum. evi değiştiriyorum, topluyorum, yeni düzen alıyorum. bildiğim kadarıyla yoga yapıyorum. bol bol mutfağa giriyorum, sebze pişiriyorum. eski yatağımı atıp, yenisini, eski koltuğumu gönderip yenisini alıyorum. arınıyorum. izliyorum, okuyorum. kıyafet dolabımı azaltıyorum. evdeki her gereksiz eşyayı veriyorum. eski sevgili ile birbirimize yazdığımız ve şu an hiçbir değeri olmayan mektupları, büyük küçük hediyeleri atıyorum. tekerleği kırılmış bavulu, bakmaktan mutsuz olduğum tabloyu, fazla fazla alınmış olan bardağı, tabağı kapının önüne koyuyorum ihtiyaç sahipleri için. okumadığım ve boşu boşuna aldığım kitapları, takmadığım takıları, kullanmadığım elektronik eşyaları dağıtıyorum. annemin çeyizlik diye aldığı altın kaplama çatal bıçak setini açtım, artık yemeklerde onları kullanıyorum. hayal kuruyorum, uyuyorum, renkli ve hikayeli rüyalar görüyorum.
kendimden yeni bir ben yaratıyorum. az ve en sevdiğim eşyalarla ama en çok da yeni "diren"le başka bir hayat kuruyorum...
bu fotoğraf, yeni sitenin yazıların yazarken çekildi. 1,5 saat sonra bilgisayar başından kalktığımda 100 cümle yazmıştım ama sadece bir tanesini kullandık.
insan değişirken ve kendiyle yüzleşirken zorlanıyor. umarım bu yolun sonu bahardır...