bu haftasonu, tam da taşınmadan hemen önce sanat doldurdum ciğerlerime... o kadar iyi geldi ki... istanbul'da yaşadığımı hissettim tekrar. harala güreleden unutuyorum bazen şehrin güzelliklerini...
kafam hiç olmadığı kadar kazan. başı kesilmiş tavuk gibi oradan oraya koşuyorum. her işim yarım, her işim eksik. yapılacaklar listem çok kabarık ama zamanım o kadar az ki günün sonunda liste bana ben listeye boş boş bakıyoruz. hiç bir maddeye tik atamadan günü bitirip, cenin şeklinde koltukta 560 bin defa izlediğim diziyi tekrar izlerken buluyorum kendimi. garip bir gerginliğim ve hassasiyetim var. dokunsalar ağlayacağım, dokunsalar öfke krizine gireceğim.
kimsenin kendini iyi hissetmediği bu günlerde biraz yaratıcılık, güzellik, nefis bir kaç kitap cümlesi, iyi bir yazı, harika film, sevgiliden gelen gülümseten mesaj o kadar iyi geliyor ki...
belli ki kimseden hayır yok, kendi kendimizi iyi edeceğiz. hadi toplanın, kendimize iyi davranıp, gönlümüzü alacağız...
not: eserler 2021 contemporary art ve 212 photography istanbul'dan...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder