"hava çok güzel, arabalı vapurla geçelim mi karşıya?" dedi. aldı beni atının terkisine, ovalardan, dağlardan geçtik, derelerde su içtik. ağaçlara kuşlara selam vererek ve galata kulesi'ni seyrederek güneşi batırdık. karnımız açtı, aslında karnımız mı yoksa kalbimiz mi açtı daha çok bilmiyorum.
bana rengarenk kelebekler, yorgun ama özlem dolu eller ve çocukluğumdan anılar getirdi. ben o anıları sandıklara saklamış, üstünü dantelle örtmüştüm.
o su verdikçe; güzelleştim ben. dokundukça; kadın oldum. beni sevdikçe; serpildim, büyüdüm, gögüs kafesimin taaaa en derinlerinde sakladığım kalbim kaburgalarımı aralayarak çıktı, bedenimde duramaz oldu.
"sen benim tetris oyunundaki T"msin" dedi. sonra tuttu elimden, beni yazları sıcak ve kurak, kışları ılık ve yağmurlu yerlere götürdü. danslar ettik, oyunlar oynadık. ruhumuz açtı, küçüksu kasrı'nda boğaza karşı doyurduk.
bana kırmızı uçan balon verdi. kapadık gözlerimizi, gökyüzüne bırakıp, mutluluk diledik evrenden. balon yukarı çıkarken, sarılıp baktık ardından, öptüm omzundan, "hadi" dedim "köfte yiyelim"
ben zor bir sevdaya düştüm. ama ben zaten zor severim.
çocuklugundan anılar getirebilenlere selaaam olsun zor sevda da olsa kabuldür tüm bunları hissettiren :)
YanıtlaSil