hayatıma bir şekilde değmiş insanları kaybetmek kalbimi acıtıyor.
bilmiyorum ki nasıl bir hayat yaşadı, işte sosyal medyadan gördüğüm bildiğim ne varsa o... oralara da üzüntülü, dertli, tasalı fotoğraflarımızı koymuyoruz. zannedersin sürekli bir parti halindeyiz, tatillerde çılgınca eğleniyoruz. metrobüslerde sürünen, kocasıyla kavga edip ayrı yatan, çocuğuyla tartışan, işinden kovulan kimse yok. herkes başarılı, herkes güzel, herkes arkadaşlarıyla hoş sohbette. kimse yalnız değil, kimse hasta değil...
ölüm, kimseye yakışmıyor ama çocuğa, gence, hayattan zevk almasını bilene ayrı bir yakışmıyor sanki. gençti çok. yeni bebeği olmuştu sanırım. son zamanlardaki yoğun üzüntü ve acı halimi bir kenara bırakıp, düşündüm... zaman kaybediyoruz zaman. hayatımızdan çalıyoruz. yaşam; aşkla güzel, dostlarla güzel, muhabbetle güzel. aslında çok basit; hafif ve güzel yaşa. güzel yaşamanın parayla pulla ilgisi yok. para; tüm dertlerin dermanı olsa; zengin insanlar terk edilmez, hastalanmaz, geç ölür ve hiç ağlamazdı.
bu gencecik kayıptan sonra, benim sözüm de şu olsun:
çay var içersen
ben var seversen
yol var gidersen
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder