"ne söylesen boş, ne yapsan boş" anlardan biri bu... ikocum, biricik annesini yitirdi... kayıplara alışmak iko'nun yaşamının bir parçası oldu son 10 yılda... bu sondu... artık daha az çalışacak, daha çok gezip, okuyup, hayattan keyif alacak... söz verdi :)
biz en sancılı dönemlerini beraber atlatmış kardeşleriz... şimdi tekrar yaralarımızı sarıp, acılarımıza ortak olacağız ve birbirimize sahip çıkacağız ki necla teyze'nin gözü arkada kalmasın...
ama en çok yemeklerini ve acayip deyimlerini özleyeceğim... burada yazmayı çok isterim ama bolca küfür var içinde, halbuki burası edepli bir blog :)
sevgili cecoş,
biliyorum izlediğini... kızın bize emanet, bilesin...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder