bedenimde bıçak yarası alan yerlerin hiçbir zaman tam olarak iyileşmeyeceğine, bir kere benden vazgeçenin sonrasında yine, ilk benden vazgeçeceğine, cesaretin ve deliliğin bulaşıcı olduğuna, zerafetin ve korkuların miras olduğuna, yalnızlığın ve mutluluğun ise tamamen içsel durumlar olduğuna inanırım.
sarhoşken söylenilenlerin doğru olduğuna, "acaba ben aklına geliyor muyum?" diye düşündüğümde kesinlikle aklına geldiğime, hayvanların, müziğin ve trajedilerin insanı değiştirdiğine inanırım.
bir de insanın kendisindeki marazları çözmek için yalnız kalması gerektiğine inanırım. günlük telaşa, işe güce, elalemin derdine kendimi kaptırınca çok uzaklaşmışım kendimden. bugün biraz dertleştik "kendim"le, gönlünü aldım.
3 aylık karantina döneminden ekonomik olarak da, duygusal olarak da dağılarak çıktım. ama hayatta en iyi yaptığım şey; yerden kalkıp, ağız burun dağılmış vaziyette, tekrar kavgaya devam etmektir. toparlanma, tedavi, iyileşme, şifa, içine dönme, bakım, artık ne dersen, adını sen koy. yanına bir dilim de aşk alırsam... tadından yenmez...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder